Viti 2004. Nenadi 10 vjeçar, është i vetmi nxënës i klasës së tij dhe familja e tij jeton në një “enklavë” serbo-krishtere në mes të një komuniteti të madh shqiptaro-mysliman ku përballen me vështirësi të vazhdueshme: atyre u duhet të lëvizin me automjete të blinduara nën mbrojtjen e komunitetit ndërkombëtar”, të rrinë pa energji elektrike, u vjedhin bagëtitë dhe të vetmit fëmijë në zonë janë ‘armiq’, por dëshira për të luajtur së bashku i mban afër.